“Ze komen alleen maar halen… gebruiken, ze voegen niets toe”. Boosheid en diepe verontwaardiging klinkt door in haar stem. De ‘tailor’ woont in een kleine studio vlak bij de ingang van de Bostan (markt-tuin) in de wijk Kuzguncuk in
Wonderlijk hoe associaties ontstaan. Een filmpje over een eerste reis naar het Atlasgebergte uit de bibliotheek van ‘Bergmodus’ en de verkoop van een kleed uit de inboedel van een vriend “Wat herinnerd wordt is niet weg, maar wordt herbeleefd”. “Het
Om de afstand echt te ervaren koos ik voor ‘slow traveling’. De afstand vanuit het westen van Nederland naar Istanbul is over de weg zo’n 3000 km. Reizen of trekken Het verschil tussen reizen en trekken is vrij groot. Als
Don’t be afraid of a copy: everything is unique Hanne Hagemans De openingszin in het boek ‘That very night in Max’s room a forest grew…’ over het werk van Gijs Frieling (commissioned murals in private collections) brengt mij terug naar
Teleurstelling en verbazing. Mijn primaire reacties toen ik begreep dat Lot niet aanwezig kon zijn, want er bestond helemaal geen Lot! De jongen die ons bediende moest glimlachen over mijn duidelijke teleurstelling. Later ging mijn emotie over in bewondering. Het
Bij het vormgeven van de kunstwerken in de hoofdwegenstructuur van Zoetermeer werd een kunstenaars betrokken; Arnold Hamelberg. Bij het terugzoeken van zijn naam op internet kom ik uit bij BEWTH. Na een eerste kennismaking werd ik een fan van dit
In de kaft van Magazine 4 | Schatkamers van Zoetermeer verwerkte ik mijn foto van een kunstwerk dat ik zag in het Arter museum in Istanbul. Natuurlijk maakte ik dit keer netjes een bronvermelding*). Bij een eerder magazine had ik
De documentaire ‘Reis Zonder Einde’ kan bijdragen aan het gesprek over inclusie en vooroordelen. Een gesprek waarin je jezelf en elkaar – net als de deelnemers aan de reis – een spiegel voorhoudt en vragen stelt. Met als doel om
In ‘de zoektocht naar de ziel van Zoetermeer’ werd duidelijk dat het bouwen van de stad via wijken de wijkstructuur stevig neergezet heeft. Het ervaren van de stad als geheel is daarin onderbelicht gebleven. De gesprekken over een stadsambassade volgen
Dit keer vloog ik op Genua voor het werkbezoek aan het project ‘Casa del Vicino’ in Cairo Montenotte. De stad Genua kende ik alleen uit verhalen en de boeken van Ilja Pfeiffer. Het reisschema en de afspraken maken het mogelijk
“Ik herinner mij je geur… “. De omhelzing is ook na bijna twintig jaar warm en open. Soms is tijd geen issue. Zij heeft haar intrek genomen in het zomerhuis van de familie op het eiland. Op het eiland is
Zomer 2002. Met de oude radarboot vaar ik vanaf Burgaz Ada naar de stad. Ik stap uit op de aanlegsteiger van Kabatas en wandel de stad in. Zonder doel gewoon random, zwervend, kijkend… Door het hek heen wordt mijn aandacht