In de reis met de vrachtwagen naar Istanbul zit een tijdsreserve ten aanzien van het begin van het programma. Een bezoek aan het eiland is uit het programma gevallen. Een bootreis naar het eiland werd als ‘verloren tijd’ ervaren… 

Ik gebruik de roostervrije dag om het eiland te bezoeken en de restauratie van het zomerhuis te bekijken.

December was voor het eiland, altijd midden in de winter. Een groot deel van de bebouwing bestaat uit tweede huizen van hout, die uitgaan van zomerse temperaturen. Het leven op het kleine eiland is eenvoudig en vrij van commerciële activiteiten. In de digitalisering is de bereikbaarheid veranderd heeft het eiland een grote aantrekkingskracht.

Spooneiland wordt herkend. Het plein met de aanleg pier voor de ferryboot, die tussen Istanbul en de eilanden heen en weer vaart. Het eiland is autovrij en het transport wordt verzorgd door paard en wagen.

Na het bezoek aan het huis wandelen we over het eiland naar de andere zijde met het idee daar te lunchen, maar het is winter en het restaurant daar blijkt niet open. 

Langs de kustlijn lopen we terug naar de pier van de ferry en lunchen in een van de visrestaurants aan de haven.