Zomer 2002.
Met de oude radarboot vaar ik vanaf Burgaz Ada naar de stad. Ik stap uit op de aanlegsteiger van Kabatas en wandel de stad in. Zonder doel gewoon random, zwervend, kijkend…
Door het hek heen wordt mijn aandacht getrokken door wonderbaarlijke sculpturen. Als ik beter kijk zie ik dat ik aan een oude begraafplaats kijk. Ik krijg het hek niet open, maar ook aan deze zijde ervaar ik de verstilling, die op een begraafplaats aanwezig is.
Verval en afsterven sluimert ergens bij mij in deze levensfase. Bekijk ook Een eiland voor de doden en het verhaal over Campo Santo.
Het wereldwijde initiatie Wereld Lichtjes Dag gaat uit van een afspraak om in de verschillende tijdszones over de wereldbol steeds op hetzelfde moment lichtjes te ontsteken voor de overleden kinderen. Het opeenvolgen van de tijdszones maakt dat er een lichtspoor over de aardbol getrokken wordt. Het bestuur van Wereld Lichtjes Dag Zoetermeer sprak de ambitie uit een ‘monument’ te maken bij de 10e keer (2022) dat het ritueel plaats zal vinden. Ze vroegen mij hen te ondersteunen in het zoeken naar hoe het proces vorm te geven. Het werken aan een concept werkplan maakte dat ik weer even bewust met de kwetsbaar- en eindigheid van het leven bezig was. Waardevol!
#begraafplaats #leven-in-cirkels
