Een onderwerp dat ik al vaker naar voren bracht: vakdeformatie. Dit keer koppel ik de term aan de vakantieperiode. Dat lijkt bij de eerste oogopslag een vreemde verbinding. Is vakantie dan niet juist de periode waarin je je gewoonlijke dagelijkse activiteiten staakt?

Ja natuurlijk, maar deformatie trekt zich daar niet zo heel veel van aan.
Last hebben van vakdeformatie is alles zien door het venster van je vak. Als je met passie werkt en met je vak bezig bent ligt die deformatie als een gevaar om de hoek. Een kennis van mij ligt om de haverklap onder een vrachtauto om te kijken naar het merk van het gebruikte hydraulische systeem. Dat is namelijk wat hij verkoop en hij zoekt nieuwe markt.

Mijn deformatie ligt in mijn beeld natuurlijk anders. We hebben het hier over het vak Architectuur en dan in een brede context. Ik hoef het niet op te zoeken, het biedt zich aan en is overal. Het pleintje waar je een biertje drinkt, de wekelijkse markt in de hoofdstraat van het dorp met de panden als achtergrond. Het café dat op een strategische plek in de wand opgenomen is. Het belang van het café in het dorpse leven als ontmoetingspunt.

Van de ruïne van het kasteel kan ik een prachtig beeld reconstrueren van wat het geweest moet zijn. Traditionele architectuur vertelt door het gebruik van het lokale bouwmateriaal welk materiaal ruimschoots aanwezig is en waarschijnlijk makkelijk te verkrijgen. Naast zijn culturele aspect heeft Architectuur ook een economisch aspect. Duidelijk is dat kosten ook een rol spelen. Pannendak of rietkap? Vroeger waren pannen op de boerderij een teken van luxe en rijkdom. Door het veranderen van de component arbeid en de waarde van vakmanschap is de rieten kap tegenwoordig echter weer kostbaarder.

Pleintjes in Toscane vormen een inspiratiebron. Smalle straatjes maken je duidelijk hoe hier omgegaan moet worden met de overdadige zonnewarmte. Binnenhoven geven een beeld van privé buitenruimten. Maar ik zie ook hoe de snelweg zich niets ontziend door de oude structuur heen heeft geramd. Wat was nu waardevol? Wat functioneel? Ontwerpen is het maken van keuzes. Niet altijd is de waardering goed meegenomen. Keuzes blijken dan heel tijdgebonden en gekleurd. Kwaliteit was en is niet altijd het belangrijkste criterium.

Met de stukken van het Lab Krimp in gedachten vraag ik mij af hoe het mogelijk dat een winkel in deze straat zijn hoofd boven water kan houden. Waar komen de klanten vandaan? Hoe komt de kunstenaar in dat idyllische atelier in een hoeve aan het eind van de zandweg aan zijn omzet of inkomen?

Als ik over het Franse platteland rij zijn alle weggetjes geasfalteerd. In de brandende hitte constateer ik nog wel een verschil in kwaliteit. De mindere kwaliteit plakt aan de banden bij deze temperatuur. Maar hou vindt het onderhoud van dit wegenstelsel plaats? En wanneer? Zelfs bij het toeren in zo’n gebied kom je zeer zelden werkzaamheden tegen.

Ik bezoek het Keltisch museum Bibracte in de Morvan (architect Pierre-Louis Faloci). Natuur, historie, oude cultuur, architectuur komen hier bij elkaar in een schitterende landschappelijke inpassing. Het museum is gesitueerd op een vanuit de rondtrekkende Kelten gezien strategische plek. Ook weersgesteldheid en de aanwezigheid van water waren vestigingsfactoren. De rijkdom van de informatie is fantastisch. Laat mij maar inspiratie opdoen, kijken, zien en genieten. Gedeformeerd? Swah.