Herinnering aan een zeilavontuur.
De lunchroom keek uit over de Schiehaven. Terwijl ik wacht op mijn afspraak brengen de zware basaltkeien van de kadewand mij terug naar een zeilavontuur van weleer.
Mijn broertje had het geregeld. We zouden een stalen schip buitengaands brengen en omzeilen naar een van de eilanden. Er staat een flinke zuidwester. Het schip ligt op ons te wachten aan een kade met basaltkeien. Hierop ontstond de associatie.
De schipper blijkt een nog jonge gast. Naast mijn broertje en mij is er nog één andere opstapper. Vier man voor zo’n schip…
Als we van wal steken en de zeilen hebben gehesen is de belangrijkste rol weggelegd voor de schipper in het op koers houden van het schip. Geen eenvoudige opgave op deze woelige baren. Bij het Marsdiep hebben we stroom en wind mee… het schip rolt en glijdt…
Het verschijnen van mijn afspraak doet mij terugkomen in de ruimte.
Whauw, hoelang geleden is dit geweest?
