Niet wat we zien maar ervaren is beslissend. De uitgestrektheid van de innerlijke horizon bepaalt de leefruimte. Konden we die binnenruimte echt bewonen, elk huis zou een groot ‘buiten’ zijn. Kan de architect als mentale chirurg deze leefruimte open leggen met een ontwapenend ruimtevoorstel?

Als de gebruiker zijn persoonlijke binnenruimte prijsgeeft kan de buitenruimte erop afgestemd worden. Legt de opdrachtgever ziel en zaligheid op de tekentafel? Weet de architect hem tot deze intimiteit te verleiden? Dat zou de inzet van beiden moeten zijn – als de ontmoeting belooft dat de vrucht van het samenspel rijpingskansen heeft.

Daarna kunnen zij samen alles verwerpen dat de gezochte ruimte blokkeert en nauwkeurig ontwerpen wat de ruimtebeleving ontvouwt. In dit spelenderwijs loslaten en binnenlaten, inzien en doorzien, ontrolt de vruchtrijke samenwerking zich over de oprijlaan – als een rode loper naar het ‘Binnenste Buiten’.

Ontwerpprogramma

Als een omgekeerde wereld vertelt het grote huis de levensverhalen van verandering. De lading van voorbije eeuwen transformeert naar een levende bestemming vandaag. De transformatie kan en mag nooit eindigen: verleden wordt verleiden, landschap wordt gastheerschap, vergroening wordt verbouwing, bewoning wordt verwondering. Het verhaal wordt verteld, het leven geleefd, de bestemming gevonden.

Het ‘Binnenste Buiten’ presenteert zich als een krachtige persoonlijkheid. Ze steekt een ontmoetende hand uit naar iedereen die de aantrekkende entree niet kan weerstaan. Ze heet welkom in de grote ontvangsthal en de publieke ruimtes er direct naast. Ze suggereren de bezoeker de dieper gelegen privévertrekken slechts schoorvoetend te benaderen.

In de beschermende binnenruimtes blijkt kwaliteit en rust haar verborgen schat. De intimiteit laat zich hier koesteren – en naar buiten weer openen met een uitwaaierende blik door scheidend glas. De privéterrassen boven op het kelderdek brengen binnen en buiten opnieuw in één adem samen. De transformatie zet door.

—

‘Binnenste Buiten’ – De groene vondst

De vraagstelling voor de ontwikkeling van Haagwijk was in de vorm van een ideeën prijsvraag.

Wij maakten een conceptuele invulling, beschreven en illustreerde het proces, zoals wij ons dat voorstelden. Hoe ervaren wij de locatie? Welke sfeer gaat het hebben?

Ik vroeg Erik Pool om de begeleidende tekst te maken.

In samenwerking met Paul van den Berge