Hoewel de straat een respectabele leeftijd had voelde zij zich niet oud. Als onderdeel van de historische kern vormde zij het hart van de stad. Tijdens de groei van de stad had ze veel in zichzelf geïnvesteerd om de nieuwe bewoners ook de stedelijke geneugten van een grote stad te kunnen bieden. Bijna ieder pand had wel een kleine of grotere uitbreiding of facelift ondergaan.

Het herhaaldelijke uitstel en de perikelen van het plaatsen van een nieuw hart speelde haar in de kaart en ze voelde dat ze floreerde. Misschien was hierdoor haar houding te opportunistisch en zag ze onvoldoende de slagkracht van een jong, nieuw hart.

Langzaam ging de belangstelling voor haar achteruit. Ja, soms voelde ze zich niet goed en had ze de zondag hard nodig om bij te komen en zich op te maken voor een nieuwe week.

Vaak was de zondag zelfs niet genoeg en ging ze vermoeid de nieuwe week in. Haar humeur werd er ook niet beter op. Ze miste de energie van haar bezoekers.

Het bestuur van de stad speelde met het idee om van het oude en nieuwe hart één hart te maken. Ergens realiseerden zij zich dat dit eigenlijk wel een precaire ingreep was, dus riepen ze de hulp in van specialisten. Zo’n operatie om van twee harten een hart te maken was echter nog niet vaak uitgevoerd. Technisch moest het te doen zijn, was de mening van de chirurgen. Tegelijk werden er allerlei voorbehouden ingebouwd. Misschien zou de uitkomst niet het gewenste resultaat opleveren. Het oude hart was toch wel iets anders als het nieuwe hart en ze lagen eigenlijk ook wel op tegen de moeilijk te overbruggen afstand tussen de twee harten. Technisch misschien een op te lossen probleem, maar hoe zouden de harten zich herstellen na de operatie?

Nu woonde er in de straat een oude man. Geboren in de straat had hij in zijn jonge jaren veel over de wereld gezworven. In de grote steden had hij gezien hoe vitaliteit doorwerkte in het functioneren. Hij zag de mensen die afkwamen op die vitaliteit en graag in die steden verbleven, er geld uitgaven. Hij had daar ook gezien hoe de uitgaven vervolgens weer leidden tot investeringen. Soms kwam hij op plekken waar het misgegaan was en bracht dan zijn ervaringen in, nam risico’s met leuke nieuwe initiatieven. Hij keek daarbij altijd goed naar de mensen, hun verlangens en zag waarbij ze zich goed voelden.

Nu hij ouder was keerde hij terug naar de plek van zijn wortels en begon zijn verhalen van de andere steden te vertellen. Zoals hij ook op andere plekken deed dacht hij na over wat goed zou zijn voor de straat. De man zag vanuit zijn ervaring en met zijn verbeelding mogelijkheden om het oude hart te revitaliseren. Hiervoor moest het gevoel dat het moest concurreren met het jonge hart verdwijnen. Hij vertelde aan ieder die het horen wilde over het unieke van een jonge stad met een oud hart en maakte de vergelijking van het oude hart van de stad met zijn eigen hart, gerafeld, omdat hij stukken van zijn hart met velen gedeeld en uitgewisseld had.

Maar de straat luisterde niet naar de verhalen van de oude man. Ze bleef zich vergelijken met het jonge hart en was jaloers op het geld dat partijen wilden steken in het vitaal houden van het jonge hart. Ze waren niet trots op hun straat en zagen niet meer dat ze met elkaar hun straat de jaren daarvoor vitaal gehouden hadden. Ze vormden geen gezamenlijkheid om zich te verhouden tot het jonge hart en de investerende partijen. Dit had invloed op de sfeer en hoewel niet precies aan te wijzen voelden de consumenten het wel. Ze weken uit naar andere centra, die hun eigen kracht en schoonheid goed bijhielden.

Niet iedereen in de straat zag de schoonheid, het unieke, de kansen en realiseerden zich onvoldoende dat iedereen moest samenwerken om dit weer te laten opbloeien. In een grote stad met veel concurrentie gaat dat namelijk niet vanzelf.

Nu was de oude man al sinds mensen heugenis eigenaar van een oude bakkerij in de straat. Deze bakkerij had hij gebruikt voor zijn experimenten en zijn zoektocht naar zijn eigen eigenheid.

In zijn vurige wens om het oude hart van de jonge stad te revitaliseren en haar unieke karakter onder de aandacht te brengen begon hij het huidige concept van zijn goed lopende winkel te vergelijken met de straat. Hij onderzocht de ervaring van de mensen die in zijn winkel kwamen en genoten van de heerlijkheden die hij presenteerde.

Hij werd zich er van bewust dat zijn winkel eigenlijk een ontmoetingsplek was en dat de mensen er graag verbleven. Dat er verschillende sferen in zijn winkel waren door de verschillende uitbreidingen die gemaakt waren aan de oude bakkerij. Dat de mensen afhankelijk van hun doel een keuze hadden waar ze gingen zitten.

De belangrijkste les die hij echter uit deze reflectie haalde was dat het eigenlijk niet allemaal perfect hoefde te zijn. Iedere keer had hij de winkel proberen af te stemmen op dat wat dan belangrijk was. Waar hij en zijn klanten zich op dat moment goed bij voelden, de goede sfeer gaf. Veranderingen kwamen niet ineens, maar waren steeds kleine stapjes geweest zonder de eigenheid van het geheel te verliezen.

De oude man begon te vertellen over de les die hij uit zijn reflectie had gehaald.

Doen was belangrijk, het goede doen was wenselijk, maar mocht het doen niet in de weg staan. Dit sprak de oude pioniersgeest van de eigenaren en winkeliers aan. Ze sloegen zelf op kleine schaal aan het experimenteren en de dingen die bij de consumenten aansloegen lieten ze bestaan en de andere dingen veranderden ze in een alternatieve of nieuwe optie.

De krant schreef erover en de mensen kwamen kijken, waren nieuwsgierig naar de volgende stap en kwamen hiervoor terug. Hun verblijfsduur werd langer, mensen spraken weer af in de straat en namen plaatst op de terrassen. Onder het genot van… werden verhalen en ervaringen doorverteld. Dit maakte dat ook mensen van verder weg kwamen kijken en de straat, haar schoonheid en unieke karakter leerden kennen. De aandacht deed de straat en daarmee de eigenaren, winkeliers en bewoners opleven. Ze begonnen samen te werken en gezamenlijk te investeren in hun straat in tijd, met middelen en met plezier.

… en de oude man glimlachte en zag dat het goed was.

——

Omdat verhalen verteld moeten worden. Er zijn altijd nieuwe manieren om een verhaal te vertellen en elk nieuw verhaal vergroot onze wereld.

illustratie: fragment uit een kunstwerk van Mariska Mallee | Artshare

Expositie Terrarium: Toekomst van de stad

#storytelling #Dorpsstraat #Schatbewakers @mariska mallee #de reis van de held #archetypen