Jarenlang bewaarde ik een dossier over de regelgeving rond woonboten. Wat mij aantrekt in de woonboot is haar nomadisch karakter. Voorheen was dat een van de belangrijkste voorwaarden; dat ze verplaatst moesten kunnen worden en zo roerend goed zouden blijven. Mijn idee is dat de woonboot vooral boot blijft en geen drijvend huis. Dat is immers het unieke karakter.

Bij het bezoek aan de woonboot ervaar ik het directe contact met het water. Het gevoel van buiten is dichtbij, ondanks de ligging midden in de stad. Naast het gevoel van ruimte is er de geborgenheid in de boot.

Schaarste van deze bijzondere huisvestingsvorm maakt dat ligplaatsen veel geld waard zijn. Een interessant aspect in het nomadische is het gebruik van de oever. Wonen gaat over plek maken. Wat is dan nomadisch wonen en welke rol speelt hierbij de wallenkant?

De opdrachtgever kiest bewust voor de woonboot en de locatie in de stad. Haar woonhuis in een van de randgemeente gaat verkocht worden. De ruim 150 m2 worden terug gebracht tot de 65 m2 van de boot. De keuze zal ook een bewustwording vragen van wat nu essentieel is. Een periode vol veranderingen, afscheid nemen en rouw. Vol moed wordt de volgende stap genomen.

‘Blijf niet dralen met het vergaren van bloemen om ze te bewaren maar ga voort, want langs geheel uw weg zullen altijd bloemen bloeien’
Rabindranath Tagore, Zwervende vogels